Białe znaki - ezoteryczny język programowania stworzony przez Edwina Bradiego i Chrisa Morrisa, który do zapisu instrukcji wykorzystuje tylko tzw. „białe znaki” (ang. white space), czyli spacje, tabulatory i znaki nowej linii, a wszelki tekst jest komentarzem. Jego premiera odbyła się 1 kwietnia 2003 r.
Spacja - w zecerstwie tzw. materiał justunkowy, materiał zecerski bez oczka. Spacje służyły do rozdzielania wyrazów lub do spacjowania liter. Spacja należy do justunku drobnego. Spacje poniżej 2 punktów były rzadko używane, gdyż sprężynując rozpychały nierównomiernie wiersze składu.
Obecnie słowo to oznacza odstęp pomiędzy dwoma wyrazami pisanymi na komputerze lub na maszynie do pisania.
Tabulator - podobnie jak w maszynach do pisania, komputerowy tabulator to miejsce, do którego skacze kursor po naciśnięciu klawisza Tab. Większość procesorów tekstu pozwala na dowolne ustawienie tabulatorów.
Rodzaje tabulatorów
- lewostronny (do lewej)
- prawostronny (do prawej)
- centralny (od środka)
- dziesiętny (przesuwa liczbę dziesiętną)
- paskowy (wstawia linijkę)
Zastosowanie tabulatora
Tabulatory są stosowane do wcięć w akapicie. Zakres ich działania obowiązuje w całym akapicie, w którym znajduje się kursor, bądź też we wszystkich akapitach, ujętych w blok zaznaczonego tekstu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz